SASAKALA
GUNUNG PUNTANG
Gunung Puntang nu aya
di wewengkon gekbrong,nyaéta tepatna di sabudeureun awilarang.ieu gunung téh
baheula mah asri pisan,pinuh ku tutuwuhan nu subur,tempatna ngeunaheun saupama di
paké keur niis.tapi kaayaan ayeuna jauh pisan jeung kaayaan baheula,ayeuna mah
ieu gunung the geus rusak ku polah manusa nu teu eureun nuaran tatangkalan nu
aya malah ayeuna mah sok di ala keusikna.
Kacaritakeun asal
muasal Gunung puntang téh nyaéta hiji tempat nu di paké puntang ku maung ,dihiji
lembur nu narana lemburna awilarang ,aya hiji budak nu katelah kuat,jeung
bageur.ngaran éta budak téh nyaéta ki Dipa.di sebut kuat téh alatan ti leutik
kéneh geus boga kaanéhan,manehna bias ngangkat barang anu beurat,saperti
bantal,guguling,padahal harita umurna
karak 3 bulan.dina umur sataun manehna geus bias ngangkat korsi,kasur,jeung
sajabana.Disebut bageur téh da memang budakna berehan ka batur,teu koret,jaba
tara ceurik mun indungna telat mere dahar.
Waktu umurna tilu taun
ki dipa geus bias mantuan indung jeung bapana,meulahan kai keur
suluh,ngangkatan kai nu sakitu beurat teu jadi masalah jang ki Dip amah.
‘’Abah,wios wé abah mah
leleson ka dituh,keun kai mah ku ujang urang beulahan,’’penta ki Dipa ka bapana.
‘’na..ujang,pan maneh
téh karak tilu taun,piraku geus bias jeung kuat meulahan kai anu sakitu badag
jeung beuratna..??’’ Tanya bapana sabari reuwas.
‘’tos tidituna wé
meureun bah,ujang gé teu ngarti ku kaayaan ieu..!! ayeuna mah jung wé abah
geura leleson tong loba mikir,terang tos beres wé ieu kai di beulahan’’.jawab
ki Dipa.
‘’seug atuh ari kitu
mah jang,sukur ari maneh daek ngabantuan abah mah,ayeuna abah rék ngagoler
heula,kadé éta baliung kana suku’’ceuk si abah bari ngagolér.
‘’kantenan wé abah da
tos kawajiban ujang nu jadi anak..”jawab ki Dipa deui.
Ku lantaran bageur,KI
Dip amah sok pada muji,dalah sok di penta bantuan ku tatanggana.boh ku
kolot,komo deui ku batur ulina.atuh lamun meunang buruhan sok langsung di
bikeun ka indung bapana,jeung sawarehna sok di bikeun ka jelema nu teu mampu.ku
kituna Ki Dipa pada mika nyaah ku sakabeh warga di dinya.
Ki Dipa paling teu
reusep ninggali budak harak,komo mun bari ngajak gelut mah,manehna sok langsung
ngalayanan.tangtu waé ki Dipa nu meunang.tong boro budak sateupak,pamuda
jangkung badag ogé bias manehna angkat.
Dina hiji poé,bapana ki
Dipa maot di tekuk maung badag.ki Dipa jeung indungna kacida sedihna,tapi ki
Dipa teu katutuluyan sedih,manehna sadar yén ajal mah teu bias di halangan,mun
nu kawasa geus nangtukeun nya urang teu bias kumaha.
Hiji waktu ki Dipa
manggul kampakna,manehna rék indit ka leuweung rék nuar tangkal kai,teu
sambarangan nuarna ogé ku lantaran kudu di pilihan heula,tangkal nu geus kolot
kakara dituar,tapi tara loba teuing nuarna ogé lantaran manehna apal lamun loba
teuing nuar tangkal bakal nimbulkeun banjir.
Waktu manehna keur
ngumpulkeun pangpung,jol aya sora nu ngaraung tarik pisan,monyét jeung bajing
pating koceak sarta ngadegdeg,peucang-peucang pada ngacir paheula-heula.
‘’grrrrrrrrrrrrrrr…’’sora
maung nu tarik pisan.
‘’heyy..sakadang
maung..!! geuning aya anjeun didinya,boa anjeun nu ngarogahala bapa kaula tika
henteuna..?? Tanya ki Dipa.
‘’bener,kaula nu
ngaroghala bapa anjeun,kabeneran ayeuna gé kaula keur lapar aya anjeun didinya,haaaaaahhhh..”
ceuk maung bari ngajol.
‘’hey,,sakadang
maung,tong sombong andika,rasakeun wawales kaula keur sato anu telenges model
andika..”ceuk ki Dipa bari teu tatap
pasini ngarontok sakadang maung bias ngagiwarkeun awakna.
Teu kungsi lila,si maung
ngagaur terus luncat,rék moro ki Dipa sihung jeung kuku maung nu kacida
seukeut,ngagurilap ka tojo ku panon poé.
Ki Dipa
ngajorowok,hiaaaaaaaaaaaatttttt..!! bari ngagiwarkeun awakna,maung nu luncat
teu keuna kana awakna ki Dipa,sabab ki Dipa dongko,teu disangka ku si maung
leungeuna ki Dipa ngajeuwang buntut maung terus di betot,di puter-puter,éta
maung t’’ di alungkeun satarikna nepika si maung aya di mumunggang gunung,pas
si maung rék cengkat,suku si maung ti kosewad,si maung tuluy muntang.
Urut pamuntangan si
maung dina mumunggang gunung téh aya tapakna.malah mah gunung nu di puntangan
téh ku masyarakat didinya nelah jadi gunung puntang,nu hartina gunung nu jadi
pamuntangan si maung basa di alungkeun ku ki Dipa.
0 komentar:
Posting Komentar